سال بسال نوشتن برای امام عشق علیه السلام، سخت و سختتر مینماید...
دلیلاش هم کم کاری ست، نه دست نیافتنی بودن حسین علیه السلام.
به این فکر میکردم که اشکال کار کجاست، که هنوز فضا برای ظهور ولیعصر روحی فداه، آماده نیست که ایشان تشریف نیاوردند، رسیدیم به محرم و ایام عزا ...
اما چیزی که نظرم را بیشتر بخودش جلب کرد، کارکرد حرکت بسیار کمنظیر حضرت عبداللهبنحسن علیه السلام بود. حرکتی که اگر قشنگ و دقیق تبین شود، راهگشای خیلی از حرف و حدیث هاست و کلید برخی گیرهای جامعه ی بشر...
خلاصه کنم؛ درک اضطرار موجود در لحظه و عمل درست به آن کاری بود که عبدالله انجام داد...
یعنی چون جان ولی امر و اما زمانشاش را در معرض خطر دید،آنچنان بسمت او شتافت که از خود بیخودی را در اون مشاهده میکنی... یعنی بقول یکی از بزرگان حتی فرصت کوتاه برداشتن یک سلاح را هم، جایز ندانست... و با بدن خود از حسین علیه السلام دفاع کرد و در آغوش امام عصرش، جان داد...
مشابه این مسئله و رخداد شاید تکرار تاریخ داشته باشد که حضور ذهن ندارم، اما قریب ترین این حادثه بذهن حقیر، حرکت شهید علمالهدی بود در زمان خودمان... علم الهدی که پیوسته از ولایت طاغوت به سمت نور ولایتالله شتاباندر حرکت بود، اضطرار فرمان ولیامر را درک کرد و حماسه ی کربلایی هویزه را همراه با دیگر همرزماناش در تاریخ نگاشت... حادثهای که موجب شد علم الهدی از قرآن جیبی اش شناسایی بشود ، قصدم روضه نیست که روضه است...
مگر نه این است که مضطر در "أمن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء" را ولی عصر حضرت مهدی علیه السلام میگویند... مگر مضطر واقعی غیر از ایشان است... مگر نه این است، که اضطرار جانی بر ایشان وجود دارد که در غیبت بسر میبرند... مگر نه این است، اضطرار وجود دارد در امر مسلمین در این همه کشتار وحشیانه ی کفار... مگر نه این است که در قم، در حرم معصومه ی آل رسول سلام الله علیها جسارت و توهین ... و غیر از چند مرد انگشت، انگار نه انگار و...
اینها همه اضطرار نیست؟
آنچه از قیام حسین علیه السلام را انجام میدهیم، ظواهریست که حتا برخی آنقدر بی معنی و بی دلیل است که از اصل و اساس مسئله بازمان داشته... و هر جا شنیدم مجلسی بخلوص مزین بود، نورالسماوات و الارض بر آن نازل شد و متبرک کرد مجلس و مجلسی ها را...
و این قصه سر دراز دارد...
(ویرایش صبح نهم محرم) و مگرنه این است که حسین را منتظرانش کشتند...
(ویرایش صبح دهم محرم) و در 61/1/10 حسین و ابوالفضل و چند نفر دیگرشهید شد، 1400 سال بعد هم دایی ابوالفضل -از رفقای ناب شهید مجید- هم در همین روز عاشورا شهید شد. تولد تاسوعا شهادت عاشورا و من چه میکنم....