از اين خط كشي هايي كه در ذهن هامان داريم خسته ام، خودم هم اول از همه. اينها حتي سبب ميشود كه انتظارات متفاوت هم داشته باشيم.
كاش مردم بي قضاوت از ظاهر با هم برخورد ميكردند، كاش برخورد پروهي به پاي همه پذاشته نميشد. كاش ياد پرفته بوديم كه جمع نبنديم همه رو با هم(يكي از چيزهاي آزاردهنده قبل انتخابات همين بود برام)
.
دلم باران ميخواهد... باراني كه بشورد همه آنچه بايد...
چه خوب شد كه رجب رسيد و كمي حال و روز رو تغيير داد.
امنيت هم البته كه مهمه، اما من بيشتر ترسم وعدم آرامشم وقتيه كه شهر پر از نيروي امنيتي ست، فقط براي جلوگيري از راهپيمايي و تجمع و نه چيز ديگه. كه اگه چيز ديگه باشه جور ديگه ممكن بود... رها كنم.
سيستم پيامكي؟؟؟
ما كه با قطع اس ام اس كلن اون مدل رو از ياد برديم!
ليله الرغائب است امشب، دعا كه ميكنيد ما رو فراموش نكنيدها، سخت محتاجيم.
در پناه حق.
